روزها فکر من این است وهمه شب سخنم که چرا غافل از احوال دل خویشتنم
ز کجا امده ام ، آمدنم بهر چه بود به کجا میروم آخر،ننمایی وطنم
طی شد این عمر تو دانی به چه سان؟؟؟؟؟
پوچ و بس تندچنان باد دمان
همه تقصیر من است این که خودم میدانم
که نکردم فکری
که تعمق ننمودم روزی، ساعتی یا آنی
که چه سان میگذرد عمر گران؟؟؟؟؟؟
کودکی رفت به بازی
به فرافت
به نشاط
فارغ از نیک و بد و مرگ و حیاط
همه گفتند کنون تا بچه است ،بگذارید بخندد شادان
که پس از این دگرش فرصت خندیدن نیست
بایدش نالیدن
من نپرسیدم هیچ، که پس از این ز چه رو ،نتوان خندیدن
نتوان فارغ و وارسته ز غم ،همه شادی دیدن
همچو مرغی آزاد، هر زمان بال گشادن
سر هر بام که شد خوابیدن
ای صد افسوس که چون عمر گذشت معنیش میفهمم
حال من میفهمم کین سه روز از عمرم به چه ترتیب گذشت
کودکی بی حاصل، نوجوانی باطل ،وقت پیری غافل
به زبانی دیگر
کودکی در غفلت،نوجوانی: شهوت ، در کهولت :حسرت
ا فحسبتم انما خلقناکم عبثا و انکم الینا لا ترجعون {ایا پنداشته اید که ما شما را بیهوده افریدیم و به سوی ما باز نمیگردید؟}
نکته :این شعر با تلخیص نوشته شده و برای مشاهده ی متن کامل و اصلی شعر اینجا را کلیک کنید