سلام . فکر کنم همتون مناظره ی امروز رو دیدید.
توصیف جلسه
به نظرم قسمت اولش که مجری سوال میپرسید و نامزدها جواب میدادن خوب بود . اتفاقا نکات خیلی خوبی رو هم نامزدها مطرح کردن ولی شاید قسمت های بعدی مخصوصا اون قسمت سوالات با پاسخ کوتاه خیلی جالب نبود چون با یه جواب بله یا خیر هیچ کس نمیتونه دیدگاه های نامزدها رو تشخیص بده و خیلی گنگ از کنار مسئله رد میشه از این لحاظ شاید اعتراض نامزدها به جا بود ولی اون قسمت نمایش عکس واقعا مسخره بود و اگه تمام نامزدها مناظره رو به نشونه ی اعتراض به این مسخره بازی ترک میکردن من بهشون حق میدادم . با این حال تقریبا تمام نامزدها در بخش اول مناظره یه نمای کلی از برنامه و طرح هاشون ارائه کردن هر چند خیلی کم بود ولی بازم بد نبود.
امید وارم مسئولین صدا و سیما یه برنامه ی بهتر برای مناظرات بعدی تهیه کنن .
این مناظره نکات حاشیه ای جالبی هم داشت : اقای غرضی که اول بحث بسیار با حرارت صحبت میکرد در اواخر همش با صدای ارام و خنده صحبت میکرد و هم چنین داغ کردن اقای عارف بعد از معلوم شدن ساز کار مرحله ی دوم مناظره بسیار جالب توجه و کمی هم عجیب بود {کار صدا و سیما در تدوین ساز و کار برنامه جالب نبود ، قبول ، ولی از یه شخصیت سیاسی انتظار میره که صبر تحمل بیشتری از خودش نشون بده } هم چنین حالت برخورد اقای جلیلی در هنگام توضیح دادن درباره ی عکس ها هم جالب بود چون کاملا مشخص بود که از جواب دادن به همچین سوالات بی ربط مزخرفی حسابی خسته شده {و واقعا هم حق داشت چون این قسمت برنامه واقعا خیلی مسخره و دور از شان نامزدهای ریاست جمهوری بود . }
تیکه هایی که اقای عارف به اقای قالیباف و اقای حداد به اقای رضایی زد هم خیلی جالب بود .
در این بین تنها کسی که تونست جو خشک و سیاسی حاکم بر مناظره رو کمی عوض کنه تنها اقای حداد عادل بود که دو سه باری تونست یه لبخند درست و حسابی رو لب حضار بیاره .
استدلال های نامزدها
اما به لحاظ استدلال در گفتار و برنامه های اقتصادی به نظرم همه ی نامزدها هر کدوم از منظر خودشون نکات جالبی بیان کردن ولی در این بین برخی نشون دادن که در بحث اماده تر با برنامه تر و با گفتمان صحیح تری جلو اومدن : مثلا اقایان رضایی ، قالیباف بیشتر به تشریح مواضعشون پرداختن . دیگر نامزدهای محترم هم اگر چه به نکات خیلی جالبی اشاره کردن ولی در مقایسه با این دو عزیز کمتر به چشم میاومدن. با این حال اقایان ولایتی وجلیلی و حداد عادل و عارف هم با تشریح مواضع خود نشون دادن که بدون برنامه نیستن . اقایان غرضی و روحانی بیشتر با کلی گویی به سوالات پاسخ دادن .
با این حال هنوز نتیجه گیری برای انتخاب رییس جمهور اینده سخته چون هنوز نظرات این هشت نامزد رو درباره مباحث سیاسی و فرهنگی نشنیدیم .
البته من خیلی تو شک نیستم و تقریبا فرد مورد نظرم رو انتخاب کردم ، به نظرم رییس جمهور اینده باید علاوه بر برنامه های اقتصادی ویژگیهای مهم دیگه ای هم داشته باشه مثل داشتن تقوا و اطاعت از خط رهبری و توجه به وضع افتضاح فرهنگ مثل سینما و مدهای لباس و خانواده . ادامه دادن مقاومت سیاسی و پرهیز از هر گونه عملی که غرور ملی ما رو زیر پا بگذاره .
امید وارم تونسته باشم تو این چند خط عدالت در گفتار رو رعایت کنم .
بازم میگم مراقب باشید فرد اصلح رو انتخاب کنید ما به خون شهدا مدیونیم .
حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح امروز (چهارشنبه) در دیدار رئیس، هیأت رئیسه و نمایندگان مجلس شورای اسلامی، با تأکید بر اینکه مجلس در رأس امور و قوه مجریه نیز در وسط میدان کارهای سنگین اجرایی است، رعایت قانون و تعامل دو طرفه و انصاف را در همکاری دولت و مجلس ضروری برشمردند و با اشاره به انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری گفتند: همه باید تلاش کنند تا انتخابات پرشور و با حضور عمومی مردم برگزار شود زیرا اقتدار و استحکام نظام اسلامی از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون بر مبنای حضور و پشتیبانی مردمی بوده است.
رهبر انقلاب اسلامی برگزاری پرشور انتخابات را زمینه ساز مصونیت، اقتدار، امنیت کشور و برطرف کننده تهدیدهای دشمنان خواندند و افزودند: نظام جمهوری اسلامی ایران، نظام ریشه دار است که ریشه آن مردم و پشتیبانی یکپارچه مردمی است.رئیس مجلس شورای اسلامی انتخابات 24 خرداد را به لحاظ شرایط منطقه ای و بین المللی، بسیار حساس خواند و اظهار امیدواری کرد: حضور پرشور مردم در انتخابات ریاست جمهوری، حماسه سیاسی بزرگی را رقم بزند.
منبع :leader.ir
سید حسین علوی
جمعیت انبوه اهالی تهران با چهرههایی بهتزده میدان توپخانه
را پر کرده بودند. باد شدیدی وزیدن گرفته بود و در میانه این طوفان، دسته موزیک
مشروطهخواهان، نوای مستانه «آغشام» مینواخت! بالاخره انتظار جماعت به سر رسید.
مجتهد طراز اول تهران را دست بسته و سربرهنه، کشان کشان به وسط میدان توپخانه
آوردند... ولولهای در جماعت افتاده بود. پیرمرد که هنوز زخم گلوله چند ماه پیش
تروریستهای مشروطهچی در پایش بود و پای مجروحش را لنگلنگان به زمین میکشید، به
ضرب قنداق تفنگ بریگارد قزاق، مجبور بود فشار شدیدی به جسم نحیفش بیاورد. بالاخره
او را به پای چوبه دار بردند. نمایندگان سفارتخانههای روس و انگلیس در آخرین لحظات
به نزدش آمده و از او خواستند پای «مشروطه منهای مشروعه» را امضا کند تا در امان
بریتانیا و روسیه تزاری باشد. اما به یکباره برآشفت و فریاد برآورد: «آنکس که زیر
بیرق اسلام است تن به خفت رفتن، زیر علم کفر نخواهد داد»!... آخر در نگاه کسانی که
بر موج مشروطهخواهی سوار شده بودند خطر مشروعهخواهی بزرگترین تهدید محسوب میشد و
در میان مشروعهخواهان کدام صدایی دشمنشکنتر بود از صدای آن فضلالهی؛ جناب حاج
شیخ فضلالله نوری (قدسالله نفسهالزکیه)؟! جرم او آن بود که میگفت: «مشروطگی
منهای شریعت نبوی هیچ تفاوتی با سلطنت ندارد. هر دو به واسطه استکبار در مقابل
خداوند متعال، مصداق دیکتاتوریاند.» وقتی طناب دار را بر گردن مبارکش انداختند
فرمود: «دیشب در خواب، رسول خدا و امیر مومنان (سلامالله علیهما) را دیدم که به من
بشارت دادند؛ فردا میهمان مایی! پس بشتابید که سوختم در عطش زیارت حبیبم»!... راستی
آن روز؛ جمعه 13 رجب بود! روز میلاد اول مظلوم عالم، علی(ع)!... یوسف خان ارمنی که
از سخنان شیخ، غرق در خشم گشته بود، جلو آمد تا کار را تمام کند. شیخ در آخرین
کلمات خویش فرمود: «هذه کوفه الصغیره!...انا لله و انا الیه راجعون»... یوسف خان
ارمنی لگدی بر چهارپایه زد، ناگاه شیخ در میان زمین و آسمان؛ برفراز دار معلق
گشت... و عجبا که هیچ تقلا نکرد. گویی اصلا تا چند دقیقه پیش، هیچ در زمین نداشت که
حالا چیزی از دست داده باشد! او سالها بود که فانی فیالله گشته بود و اینک محبوب
او بود که به پاس دفاع از قانون شریعت نبوی، در جنتالمأوی میزبانش گشته بود...
راستش وقتی سهشنبه شب، صلابت شورای محترم نگهبان در پاسداری از حریم قانونی اسلام
در عدم احراز صلاحیت برخی از رجال را ملاحظه کردم، به خود بالیدم که خدای عالمیان
چقدر ما را عزیز داشته که توفیق حیات در سایه چنین نظام مستحکم و پیراسته و مقدسی
را نصیبمان نموده است. از خود میپرسیدم که اگر سد مستحکم و حصن حصینی چون شورای
نگهبان نبود، تاکنون چند بار باید به زیر بیرق کفر و نفاق میرفتیم؟ در همین افکار
بودم که به ناگاه چشمم به تابلوی روی دیوار خیره ماند. تابلویی که مفتخر به حمل
تمثال نورانی شیخ فضلالله نوری(ره) با آن لبخند جاودانی و معصومانهاش بود. به خود
گفتم؛ اگر امروز رونقی در بساط اسلام است، اگر بنای عظیم حکومت اسلامی برقرار است و
اگر عزتی از ما در چشم جهانیان است، این همه از برکت خون شهیدانی است که با فدا
کردن تمام هستیشان نگذاشتند راه صیانت از اسلام ناب محمدی(ص) در تلاطم تاریخ، محو
شود. اگر امروز شورای نگهبانی داریم که ضامن دینی بودن ماهیت مردم سالاری ما و دژ
مستحکم انقلاب در برابر فتنهگران و منحرفان است، مدیون و مرهون خون پاک مجتهد
مظلومی هستیم که در اثر پافشاری تاریخی او هیئت خمسه مجتهدان به عنوان نگاهبانان
مشروعیت مجلس مشروطه وارد متمم قانون اساسی مشروطه گشت. و هرچند دشمنان هرگز
نگذاشتند که آن اصل بنیادین به اجرا درآید، لکن پس از هفتاد سال، فریادهای آن مجاهد
نستوه از حنجره ملت ایران به آسمان برخاست و این بار طوفان انقلاب اسلامی به رهبری
ابرمردی از همان شجره طیبه روحانیت متعهد، شورایی چون شورای نگهبان را تاسیس نمود
تا قلب آن شهید والامقام آرام گرفته و آن لبخند آسمانی، جاودانی گردد.
و حرف آخر
آنکه نبی مکرم اسلام فرمودند: «مداد العلماء افضل من دماء الشهداء»! قلم دانشمندان
برتر است از خون شهیدان... اکنون راقم این سطور درمانده از این است که مرتبت مرتفع
عالمی که خون پاکش سند شهادت او نزد خدای تبارک و تعالی است را چگونه دریابد؟!...
جمعه این هفته 13 رجب است و ولادت حضرت مولی الموحدین؛ علی ابن ابیطالب (سلامالله
علیه) در فرح میلاد مولود کعبه، یادی از آن شهید مظلوم که دینش بر گردن ما ادا
ناشدنی است نیز بنماییم که به فرموده مولایمان: «زنده نگاه داشتن راه شهیدان کمتر
از شهادت نیست.»
شب های دراز بی عبادت چه کنم ، طبعم به گناه کرده عادت چه کنم ، گویند کریم است و گنه می بخشد ، گیرم که ببخشد ز خجالت چه کنم…